By:नीर शाह
पर्खिबसें आउला भनी मेरो उठ्ने पालो
कुर्दा कुर्दा जिन्दगी नै भइगएछ कालो
वारीपारी अँध्यारो छ आँखा खोली हेर्दा
अँध्यारो नै देखिन्छ नि आँखा चिम्ली हेर्दा
आफ्नै छायाँ आफैंसँग भागी हिंड्न थाल्यो
आफ्नै माया आफैंलाई बोझ लाग्न थाल्यो
तातो हावा बहिदिन्छ मुटु पोल्ने गरी
निरासाको दियो जल्छ दिलै जल्ने गरी
वर्षौं भयो चलेकै छ मनभित्र यो आँधी
वाध्यतामा बाँच्नुपर्यो चाहनालाई बाँधी
This comment has been removed by the author.
ReplyDelete